Anna Przybył

Był sobie skrzypek Hercowicz,
Co grał z pamięci jak z nut.
Z Schuberta on umiał zrobić
No brylant, no istny cud.
⠀
Dzień w dzień, od świtu po wieczór,
Zgraną jak talia kart,
Tę samą sonatę wieczną
Wciąż pieścił jak jaki skarb.
⠀
I cóż pan, panie Hercowicz?
Za oknem ciemność i śnieg…
Dałbyś pan spokój, Sercowicz!
Takie jest życie, nie? (…)
⠀
Nam z muzyką tak bliską,
Niestraszny i nagły zgon.
A potem z wieszaka zwisnąć
Jak płaszcz z oskubanych wron.
⠀
Dawno już, panie Sercowicz,
Wszystko skołował śnieg…
Dałbyś pan spokój, Scherzowicz.
Takie jest życie, nie?
⠀
⠀
Osip Mandelsztam (tłum. Wiktor Woroszylski)
⠀
Pierwszy raz usłyszałam tę piosenkę dzięki mojej nauczycielce śpiewu, która poprosiła, bym ją zaśpiewała. Muszę przyznać, że niewiele z wykonywanych przeze mnie utworów równie silnie mnie poruszyło.
⠀
Dziś się z Wami nim dzielę. 🤎
(Ewa Demarczyk – Skrzypek Hercowicz).
⠀
⠀
A czy Ty kochasz coś robić tak bardzo, by poświęcić temu całe życie, noce i dni, bez względu na konsekwencje? Chciałbyś pałać do czegoś tak wielką namiętnością?
⠀
Photography by @daryadarcy🍂